Van theorie naar praktijk
‘Het beste aan de opleiding vond ik de docenten: door het enthousiasme waarmee zij lesgeven is alles me heel goed bijgebleven. Ze komen allemaal uit het werkveld, waardoor ze de koppeling tussen theorie en praktijk heel helder kunnen maken. Je leert dus niet alleen veel over psychiatrische stoornissen, maar ook wat je met zo’n cliënt kunt en, voor mij heel belangrijk, over de bejegening. Het juridische deel klinkt misschien saai, maar dat werd zo leuk gebracht en goed uitgelegd dat ik zelfs heb overwogen om rechten te gaan studeren. De risicotaxatie-instrumenten die werden behandeld waren voor mijn werk minder relevant omdat wij andere instrumenten gebruiken, maar dit blok heeft me wel geholpen om beter te begrijpen hoe adviezen van TBS-klinieken - die soms haaks staan op die van ons - tot stand komen.’
Omgaan met culturen
‘In het blok over methodisch werken leer je je alle stof eigen maken en komt het voor een groot deel aan op zelfreflectie. Een van de belangrijkste dingen die ik daarin heb geleerd is omgaan met verschillende culturele achtergronden. Bij cliënten uit andere culturen liep ik er vaak tegenaan dat mensen zijn opgevoed met andere normen en waarden dan ikzelf, bijvoorbeeld als het gaat om verantwoordelijkheid nemen voor je eigen gedrag. In zo’n situatie raakte ik met mezelf in strijd. In de opleiding leer je dit te herkennen en te hanteren. Deze bewustwordingsprocessen lopen bij mij in het werk eigenlijk nog steeds door.’
Werken in een spanningsveld
‘Tijdens de opleiding werd ik bevorderd tot werkbegeleider. Sindsdien werk ik niet meer direct met cliënten, maar instrueer, coach en ondersteun ik collega’s. Maar wat ik heb opgestoken gebruik ik nog steeds. De kennis van stoornissen en hoe daarmee te werken, het inzicht in de cultuuraspecten - al die zaken draag ik over bij casuïstiekbesprekingen en bij de individuele begeleiding. Als professional in de reclassering werk je in een spanningsveld tussen drie vuren: de cliënt die je verder wilt helpen, de maatschappij die je veiliger wilt maken, en de zorg die je rondom de cliënt wilt bewerkstelligen. Die combinatie maakt het een lastig, maar ook heel uitdagend werkterrein.
De bewustwording loopt bij mij in het werk nog steeds door
Interview met Deelnemer forensische psychiatrie Michelle Pape
6 december 2016
‘Al toen ik nog als reclasseringswerker in de verslavingszorg werkte kwam ik regelmatig mensen tegen met psychiatrische stoornissen. Wanneer zij vanuit hun stoornis een delict hadden gepleegd, vond ik dat moeilijk te begrijpen, maar ook heel interessant. Toen ik de overstap kon maken naar de functie van sociaal-psychiatrisch werker in de verslavingsreclassering hoorde daarbij de eis dat ik deze opleiding zou gaan volgen. Voor mij was dat een kans en een belangrijke reden om die baan aan te nemen.’