Hulpmiddel bij predictievraagstukken
Machine learning gaat sámen met behandelaren de kwaliteit van ggz-behandelingen verbeteren, stelt Joran Lokkerbol, mathematisch econoom en datawetenschapper bij het Trimbos-instituut. ‘Machine learning is hierbij dienend aan de ggz-behandelaar’, zegt hij, ‘en niet leidend. Het is een vorm van statistiek, werkend met algoritmen, die leert op basis van voorbeelden. Zo kunnen we een predictievraagstuk behandelen. Wat is bijvoorbeeld de kans dat deze patiënt voldoende heeft aan een standaardbehandeling? Of wat is de kans dat een bepaalde patiënt een suïcidepoging gaat doen? Machine learning is een techniek die veel klinisch relevante data kan verwerken en op basis daarvan als het ware groene en rode aandachtsvlaggetjes plaatst in het behandeltraject van een patiënt. Het vertelt ons niet wat we wel of niet moeten doen. Maar het wijst wel op bepaalde risico’s en kansen bij specifieke patiënten, zodat de behandelaar daar met de behandeling beter op kan anticiperen.’Machine learning maakt het makkelijker om álle klinisch relevante informatie over een patiënt zo goed mogelijk te gebruiken. ‘En dat is toch wat iedere ggz-behandelaar graag wil. Zo kan machine learning waardevolle informatie halen uit alle sessieverslagen die de behandelaar schrijft na iedere sessie met een patiënt’, noemt hij als voorbeeld. Door de sessieverslagen met algoritmen te doorlopen, is het bijvoorbeeld mogelijk om op snelle en eenvoudige wijze te kijken of een patiënt ooit – mogelijk zelfs jaren geleden – heeft gesproken over suïcidaliteit. Op die manier kan machine learning helpen om een voorselectie te maken van patiënten die een groter risico op suïcide lopen, zodat de behandelaar daar eventueel in een vroeg stadium op kan inspelen met de behandeling.’