De problemen van cliënten zijn niet altijd op te lossen, en hun verleden is niet meer te veranderen. Uiteindelijk is er daarom een proces van acceptatie nodig, en kunnen cliënten vandaaruit dingen gaan veranderen en meer naar hun eigen behoeften en verlangens handelen. Kortom, door die bewustwording krijgen zij een keuze: ga ik door zoals ik altijd deed of kies ik voor iets anders.’
Anke: ‘Veel mensen ervaren existentiële problemen, zij voelen zich bijvoorbeeld waardeloos of hopeloos. Daar gaat het vaak over, zeker als mensen met veel beperkingen te maken hebben. Ook het vinden van zingeving is daarom een belangrijk onderdeel van het helingsproces in de therapiegesprekken.’ Rien: ‘En vergeet niet dat alleen al het aangaan van een therapeutische relatie, het contact en de ontmoeting, helend en zingevend zijn.’
Ruimte maken voor zelfreflectie
Rien en Anke werken allebei bij Altrecht, maar met verschillende cliëntengroepen. Anke richt zich op cliënten met lichamelijke klachten of aandoeningen die niet uitsluitend somatisch verklaard kunnen worden. Rien behandelt mensen met persoonlijkheidsproblematiek. Experiëntieel werken is voor beide cliëntengroepen helpend, omdat de onderliggende processen en patronen vaak overeenkomen. Wanneer er bijvoorbeeld sprake is van traumatische ervaringen of verwaarlozing ontstaat spanning, die ofwel naar binnen slaat ofwel ongereguleerd naar buiten komt.
‘Eigenlijk is het proces dat we met onze cliënten doormaken steeds hetzelfde’, vertelt Rien verder. ‘Door de vragen die we stellen, hopen we dat zij zelf nieuwsgierig worden naar wat hen beweegt en hoe het in hen werkt. Die nieuwsgierigheid vormt de leidraad.’
‘Mensen die aan het overleven zijn, stoppen vaak als eerste met nieuwsgierig zijn. Ze zijn alleen bezig zich staande te houden, zonder zich af te vragen: past dit bij mij, vind ik dit belangrijk, of hoe wil ik het een volgende keer? Voor die zelfreflectie maken we ruimte, zodat mensen zicht krijgen op de patronen waardoor ze vastlopen. Zo stuiten ze op dingen, waarmee ze aan de slag kunnen. Dat roept ook vaak frustratie op of boosheid. Maar dat is een fase waar we dan doorheen moeten.’
Anke: ‘In deze veranderfase confronteer je mensen en kan de therapie pijnlijk zijn. Dat kan ook zijn weerslag hebben op de relatie. Daarom is het belangrijk dat je daarvóór al een goede werkrelatie met elkaar hebt opgebouwd.’
Open en in verbinding
In de cursus Persoonsgerichte experiëntiële psychotherapie gaat het onder meer over ‘
practice what you preach’. Tijdens oefeningen wordt van de deelnemers gevraagd om vanuit hun eigen situatie, vragen en omstandigheden in te brengen wat zij beleven. Zo kunnen zij zich de houdingsaspecten die belangrijk zijn voor deze therapievorm en het daarbij behorende gedachtegoed eigen maken.
Anke: ‘Deze therapiestroming past goed bij wie we zijn en hoe we zelf graag met cliënten werken. We benaderen cliënten met een open houding, luisteren zonder oordeel of vooropgezet idee, en onderzoeken wat er aan de hand is. Daarbij staan we stil bij de beleving en volgen we ze in hun proces.’
Laat je verrassen
‘Zonder oordeel luisteren, vergt moed’, weet Rien uit ervaring. ‘Maar het geeft ook ontzettend veel voldoening als je ziet hoe iemand in beweging komt. Vaak word ik verrast door het proces dat cliënten doormaken. Zeker als zij eerst compleet klem zitten, maar langzaamaan toch weer kracht, souplesse en levensenergie ontwikkelen.’
‘Hetzelfde geldt voor de cursus die we geven’, zegt Anke lachend. ‘Van tevoren weten we nooit hoe die zal gaan. Zouden de deelnemers elkaar vinden, aanvoelen en verstaan? Altijd spannend. Maar door er open en in vertrouwen in te gaan, kan het haast niet misgaan!’