Laten huilen... NIET DOEN!
Cry-it-out is de gewoonte om je kind ’s nachts te laten huilen. ‘Niet meer adviseren’, zegt Marilene de Zeeuw, klinisch psycholoog, IMH-specialist en docent bij de RINO Groep. ‘De rommel daarvan (cry-it-out red.) opruimen duurt een tijd. En dan gaat het om: wantrouwen naar wat grote mensen voor je kunnen en willen doen, verlatingsangst in relaties, op een kinderlijke manier superangstig zijn ’s nachts voor geesten in de slaapkamer, een beetje zoals peuters angstig zijn voor krokodillen onder het bed. Want weten dat je er ’s nachts alleen voor staat in je kindertijd, dat hakt erin.’ Lees haar column in Vakblad Vroeg.Filosofie van de troost
Psychologie moet niet alleen gericht zijn op ontwikkeling, maar ook op troost. Dus niet alleen op het verbeteren van mensen, maar ook op het kweken van draagkracht en van moed om dierbaren om troost te vragen. Daarvoor pleit filosofe Myrthe Meester in een essay in De Psycholoog. Maar wat is troost eigenlijk? En wat gebeurt er precies wanneer je wordt getroost? Meester zocht het uit.Guy Bosmans: 'Gehechtheid blijkt minder stabiel dan we altijd dachten'
‘Het is opmerkelijk hoe veranderlijk gehechtheid zich kan voordoen. Men ging er altijd vanuit dat hechtingsrelaties relatief stabiel zijn. Wij zien echter in ons onderzoek dat de mate van zich veilig voelen eigenlijk bij iedereen fluctueert, afhankelijk van de meest recente zorgervaring’, zegt professor Guy Bosmans. Bosmans was keynote-spreker op het VKJP-congres van 21 juni jl. Lees het interview van VKJP met Bosmans over gehechtheid.