Enthousiasmeren
‘Op advies van mijn persoonlijk begeleider kwam ik in een zelfhulpgroep terecht van het Trimbos Instituut. Dat deed me goed. Het duurde dan ook niet lang voordat ik een opleiding tot hersteldocent ging volgen en zelf kartrekker werd van zo’n zelfhulpgroep. Vanuit deze nieuwe rol ben ik meegegaan met een herstelreis naar Amerika en ontmoette ik de hersteldocenten van de RINO Groep.’
‘Ik kan mijn verhaal op wel honderd verschillende manieren vertellen. De manier waarop ik bij de RINO Groep mijn verhaal vertel, stem ik altijd af op de methodiekdocent en op de cursisten. De belangrijkste aspecten blijven uiteraard behouden; het aangaan van verbinding met de cliënt en het in beweging zetten van de cliënt met behulp van zijn of haar eigen krachten. Ik vind het mooi om cursisten daartoe te enthousiasmeren. Volgens mij is methodiek namelijk slechts een hulpmiddel en gaat het uiteindelijk om de klik die je hebt met een cliënt.’
'De reacties die ik krijg, zijn een soort evaluatie van mijn verhaal. Cursisten zijn vooral benieuwd, ze vragen door. Meestal vertel ik ze ook pas later over mijn extreme verzamelwoede. Als kers op de taart vertel ik dan dat mijn broer mij in 2012 heeft opgegeven voor het televisieprogramma ‘Mijn leven in puin’. In vier dagen heeft het team van dat programma mijn huis volledig leeggehaald en opgeruimd. Moeilijk was dat, maar wel goed. Nog steeds moet ik opletten dat het er niet opnieuw insluipt. Daarvoor heb ik dan ook de hulp van mijn woonbegeleidster.’
Niet alleen in onderwijs
‘De inzet van ervaringsdeskundigen is niet alleen in het onderwijs van toegevoegde waarde. Zo nu en dan word ik ook door professionals in het werkveld om hulp gevraagd, meestal bij andere verzamelaars. Ik ben dan wel ervaringsdeskundig docent, maar ik ben ook nog steeds cliënt. Daardoor heb ik soms net een andere insteek dan andere hulpverleners en lukt het mij wel om iemand in beweging te krijgen. Juist omdat ik weet wat die persoon doormaakt. Hoarding vraagt namelijk om een heel voorzichtige aanpak. Deze mensen zijn écht gehecht aan hun spullen, omdat ze in de meeste gevallen spullen verzamelen als troost in perioden dat het minder goed met ze gaat. Afstand doen van iets betekent loslaten van het verleden. Dat is niet makkelijk.’
‘Dat ik andere mensen kan helpen, helpt mij ook in mijn herstel. Bovendien geeft het docentschap me een dagelijks ritme; het zorgt ervoor dat ik buiten kom. Ik heb wel geleerd om goed naar mezelf te luisteren. Als ik een dag op de automatische piloot sta, geef ik dat aan. Na een lesdag moet ik standaard twee dagen bijkomen. Maar ik vind het prachtig. Alle reacties die ik ontvang, zijn echt de moeite waard.’